مـادر مـا همیشه فـاطمـه (س) اسـت

وقتی دلم میگـیرد، تنهـا سجـاده توان آرام کـردنم را دارد
سجـاده! جـایی که با خـدا تنهـای تنهـایی 
تسبیـح را بـر می دارم و زمزمـه می کنم :

الله اکبـر ، الله اکـبر ، الله اکبـر

تا سبحـان الله آخـر حس می کنم مـادرم ، فاطـمه زهرا
دستـان مرا در دست گـرفته و اوست که دانه های تسبیـح 
را با دستان من جابجـا می کند . . . 

سـرم را پایین می اندازم و بی صـدا اشک می ریزم
خودش می داند چه میگذرد در دلِ این روزهای من

همیـن مـرا بس!
نگـاه مـادرم به غـم های عالـم می ارزد.